SIPF tehnologija je prvi uspješni tehnološki postupak svetog grala fitoterapije – kako dobiti u jednom ekstraktu vrlo raznoliki “buket” aktivnih spojeva koji se ne mogu olako dobiti u tinkturi gdje biramo samo jedan postotak etanola. Premda SIPF tehnologija ima svojeg naprednijeg nasljednika, SIPF ekstrakti ostali su na stepenici iznad tinktura i u Hrvatskoj su poznati već skoro desetljeće.
Već je rečeno kako se tinkture mogu spravljati od sušenih i svježih biljaka. U nekim biljkama se ljekovite tvari sušenjem raspadaju, te se njihova ljekovitost ili smanjuje, ili potpuno nestaje. Najpoznatiji primjer za to su ehinacea i artičoka, čiji se pripravci striktno moraju spravljati od svježe biljke. I druge biljke su djelotvornije kada se spravlja pripravak od svježe biljke, poput čička, odoljena, maslačka, lista koprive, pasiflore i drugih. Razlog? Dio aktivnih tvari gubi se tijekom sušenja.
Druga noćna mora ekstrakcije je selektivna ekstrakcija tvari. Čak i kad radimo ekstrakciju aktivnih tvari za suhe ekstrakte uvijek moramo odabrati određeno otapalo. Svaka grupa aktivnih tvari ima svoje omiljeno otapalo.
Zboga toga je grupa francuskih znanstvenika došla na ideju da modificira klasičan način spravljanja tinktura svježih biljaka. Biljni materijal sačuva dubokim zamrzavanjem (ispod -100 °C). Materijal se potom melje na niskoj temperaturi (krio-usitnjavanje) na veličinu od 0,05-0,4 mm i ekstrahira 30vol% etanolom. Nakon maceracije, vrši se centrifugiranje kojim se odvaja se supernatant. Nastali se talog preša u ultramolekularnoj preši kojom se cijedi svježi sok biljke i zaostali ekstrakt, te se udružuje sa supernatantom. Na taj način bude sačuvan svježi sok biljke s aktivnim tvarima koje se nisu macerirale u 30vol% etanolu, a istovremeno se u pripravak ekstrahiraju i tvari slabo topive u vodi, baš kao i kod tinktura. Nastala smjesa ekstrakta tekućine dobivene ultramolekulskim prešanjem obično je suspenzija jer sadrži dio tvari koji je topiv u 30vol% etanolu, te dio tvari koji nije topiv. Konačni proizvod može se stabilizirati gelom ksantanom koji svojom viskoznošću sprečava taloženje tvari koje nisu topive u 30vol% etanolu. Pogledajmo shemu proizvodnje SIPF ekstrakata.
Nazvani su SIPF, od francuskog naziva suspension intégrale des plantes fraîches, što znači integralna suspenzija svježeg bilja. SIPF pripravci sadrže (obično) manje etanola klasičnih tinktura (oko 30 %) pa su i pogodniji za upotrebu, a uz to sadrže daleko veći broj ljekovitih spojeva od klasičnih tinktura. Tehnologija SIPF je bio prvi uspješni pokušaj zaobilaženja glavnog nedostatka tinktura, a to je selektivna ekstrakcija aktivnih tvari u jednoj koncentraciji etanola kao ekstrakcijskog sredstva.
Nedostatak SIPF-a je kao i kod tinktura prisustvo etanola koje može smetati ili škoditi nekim ljudima, premda to ne očekujemo u uobičajenim dozama. Drugi nedostatak jest optimalna ekstrakcija tvari koje se ekstrahiraju tek u etanolu većeg volumnog postotka, što je riješeno tek u EPS ekstraktima. Treći nedostatak, u odnosu na EPS ekstrakte, je odsustvo standardizacije na karakteristične aktivne tvari pa je određivanje doze uglavnom empirijsko (5-20 mL za većinu SIPF-ova).
